منطقه به‌عنوان زیر مجموعه فضای جغرافیایی سطح کره زمین بخشی از آن است که به‌لحاظ ساختاری و یا کارکردی از تجانس و یگانگی برخوردار می‌باشد و بر پایه‌ی خصیصه‌های ساختاری و یا کارکردی از مناطق همجوار خود متمایز می‌گردد. منطقه می‌تواند خشکی پایه، آب‌پایه و یا تلفیقی باشد و از مقیاسهای کوچک نظیر دریاچه یا شبه‌جزیره تا مقیاسهای بزرگ نظیر اقیانوس و یا قاره را در بربگیرد(حافظنیا، 1383: 71-65). مناطق جغرافیائی بر پایه یک یا چند خصیصه ساختاری نظیر کالبد فضا، نوع اقلیم، نوع زبان، نوع دین و مذهب، نوع و سطح فرهنگ و تمدن و یا خصیصه‌های کارکردی نظیر: تولید محصول و یا عملکرد‌های اقتصادی، اجتماعی، ارتباطی، فرهنگی، سیاسی و غیره تعیین هویت می‌شوند. منطقه یک اصطلاح جغرافیایی است که در صورت باردارشدن عناصر و خصیصه‌های آن از حیث سیاسی، تغییر ماهیت داده و به منطقه ژئوپلیتیکی تبدیل می‌شود(حافظنیا، 1385:111). مناطق ژئوپلیتیکی استاتیک نبوده و سرشتی دینا‌میک و پویا دارند و دینامیسم آنها بر پایه «نظریه تحول و تکامل منطقه ژئوپلیتیکی» که از سوی نگارنده ارائه شده است از مدل نظری خاصی تبعیت می‌کند.
)