TY - JOUR ID - 57026 TI - ارتباط بین پراکندگی اقوام ایرانی و امنیت مرزها JO - فصلنامه بین المللی ژئوپلیتیک JA - IGQ LA - fa SN - 1735-4331 AU - پیشگاهی فرد, زهرا AU - امیدی آوج, مریم AD - ـ دانشیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران AD - - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران Y1 - 2009 PY - 2009 VL - 5 IS - 14 SP - 48 EP - 71 KW - مرز KW - امنیت KW - کرد KW - بلوچ KW - آذری KW - ترکمن KW - عرب DO - N2 - عمده‌ترین تفاوت‌ها در هر کشور، نابرابری در فرصت‌های اقتصادی، طبیعت، زبان، هویت‌خواهی وتاریخ است. وقتی این تفاوت‌های مکانی عمیق باشد و انسان‌های مکان‌های کمتر توسعه‌یافته نسبت به این تفاوت‌ها آگاهی یابند و سهم خود را در مشارکت ملی به علت همین تفاوت‌ها در حداقل ببینند، تنش‌هایی را برای حکومت ایجاد می‌کنند و احساس منطقه‌گرایی در مقابل ملی‌گرایی تقویت می‌شود. در حال حاضر مرزها در مسائل مربوط به امنیت ملی، پدیدآورنده بحران‌اند. در صورت وجود اختلافات مرزی ریشه دار، امنیت ملی به شدت مورد تهدید قرار می‌گیرد. اهمیت مرزها و مناطق مرزی، ضرورت امنیت را ایجاب می‌نماید و جهت ایجاد امنیت مرزها، نقش قومیتهای ساکن در حاشیه مرزها بسیار حائز اهمیت می‌باشد ایران کشوری متنوع از نظر قومی است.ویژگی‌های متمایز کننده اقوام از یکدیگر در ایران بویژه بر مؤلفه‌های زبانی، مذهبی و نژادی متمرکز می‌شود. اقوام در ایران به شکل اقلیت‌های مشخص در مناطق و استان‌های مرزی پراکنده شده‌اند. سکونت پنج قومیت ایرانی در مناطق مرزی و همجوار با کشورهای همزبان خود، زمینه مناسبی را برای وقوع بحرانهای قومی در نقاط مرزی به‌وجود می‌آورد. شاخص‌هایی چون داشتن زبان رسمی، رادیو و تلویزیون محلی، درخواست سهیم شدن در قدرت یا مشارکت در انتخابات محلی به این معنا است که اقوام مختلف ایرانی اعم از آذری، کرد، بلوچ،ترکمن و عرب تا حد زیادی به خود آگاهی قومی رسیده‌اند و اتخاذ سیاست‌های قومی مناسبی را از طرف دولت مرکزی می‌طلبند. اگر دولت مرکزی با توجه به این خود آگاهی‌های قومی، با اتخاذ سیاست‌های خاص آنها را به‌‌سوی مشارکت ملی سوق دهد در این صورت هویت ملی آنان تقویت خواهد شد. UR - https://journal.iag.ir/article_57026.html L1 - https://journal.iag.ir/article_57026_3f1463080232e4f8c11a8aea26d6fb1f.pdf ER -